Συμπεράσματα

Μετά από ελάχιστη σκέψη και καμία απολύτως ανάλυση παραθέτω αυθόρμητα τα προσωπικά μου συμπεράσματα από τις πρόσφατες Ευρωεκλογές:

1.Η εκλογική μάχη από όλα τα κόμματα, ακόμη και τα πολύ μικρά, δόθηκε σαν να ήταν οι εκλογές εθνικές. Όλοι ξέχασαν, επίτηδες, το διακύβευμα των εκλογών. Είμαστε μάλλον πολύ λιγότερο Ευρωπαίοι από όσο νομίζουμε.

2.Η αποχή, ακόμη και αν δεχτούμε πως σε ένα βαθμό οφείλεται στο μακάβριο γεγονός ότι δεν έχουν αφαιρεθεί από τους εκλογικούς καταλόγους ένα εκατομμύριο αποβιώσαντες συμπολίτες μας (αχ αυτό το δημογραφικό), ήταν εξαιρετικά μεγάλη για τα ελληνικά δεδομένα και δείχνει την απογοήτευση του κόσμου. Στην αποχή συνέβαλαν βεβαίως και η θρησκευτική αργία, ο καλός καιρός, οι όμορφες παραλίες της χώρας, η έλλειψη αρμοδιοτήτων του ευρωκοινοβουλίου, η απογοήτευση από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και η απολιτική σκέψη και στάση του σύγχρονου Έλληνα.

3.Η κοινωνία συντηρηκοποιήθηκε, η αριστερά συρρικνώθηκε Αναμενόμενο μιας και αυτά για τα οποία πάλευε η αριστερά δογματικά και επίμονα τελευταίως (άσυλο, νομιμοποίητη μεταναστών, προσλήψεις στο δημόσιο κ.α.) δεν φαίνεται να έχουν σχέση με τις τρέχουσες προτεραιότητες μιας παρηκμασμένης κοινωνίας που πλήττεται οικονομικά, δημογραφικά και πολιτιστικά, παράγει ελάχιστα υλικά και πνευματικά αγαθά και είναι έντονα απαισιόδοξη για το μέλλον.

4.Νέα ηγεμονική θέση των σοσιαλδημοκρατών που άρχισαν να μοιράζουν υπουργεία και υποσχέσεις, σαν μην πέρασε μια μέρα...

5.Κατρακύλα της παραδοσιακής συντηρητικής παράταξης που αδυνατεί να ελέγξει τα φαινόμενα εκτεταμένης διαφθοράς και γραφειοκρατίας και άρχισε να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι σύντομα θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση.

6.Ξεπέταγμα μια νέας πολιτικής δύναμης, οικολόγοι στο όνομα και με “προοδευτικές” και μπερδεμένες ιδέες σε διάφορα εθνικά και μη θέματα, τώρα που θα έχουν εκπροσώπηση στο ευρωκοινοβούλιο θα έχουν την ευκαιρία να μας δείξουν ξεκάθαρα πόσο πολύ πονάνε τον τόπο και έχουν επαφή με τα προβλήματα του και τι μπορούν να προσφέρουν στους κοινωνικούς αγώνες για το περιβάλλον.

7.Άνοδος των πολύ μικρών κομμάτων, κυνηγοί, μακεδόνες, φιλελεύθεροι, φασίστες και οι ακροαριστεροί όλοι μπορούν να πανηγυρίζουν διότι πέτυχαν να εισπράξουν την ψήφο διαμαρτυρίας του λαού και να διαφημίσουν τις θέσεις τους με την ελπίδα πως στο μέλλον θα τους πάρει ο κόσμος πιο πολύ στα σοβαρά. Σε κάθε περίπτωση η διασπορά της ψήφου είναι υγεία για τη δημοκρατία και είναι σαφώς προτιμότερη της αποχής που ευνοεί αποκλειστικά τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας.

8.Ο κόσμος, έστω και καθυστερημένα, άρχισε να αντιλαμβάνεται πως το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα σχεδόν διακοσμητικό όργανο με πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες. Στην ουσία μόνο ψηφίσματα παράγει. Οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις διαρκώς μειώνονται ενώ τα πρόστιμα, η οικονομική συνεισφορά της χώρας και οι υποχρεώσεις συνεχώς μεγαλώνουν. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αποτελεί πια απατηλό όνειρο, ευρωπαϊκές αξίες δεν υπάρχουν και η ευρωπαϊκή διεύρυνση προχωρά με όρους καθαρά πολιτικούς. Σε αυτή την Ευρώπη η Ελλάδα είναι στην ψυχή του Έλληνα μια μικρή αδύναμη επαρχία, υποτελής με αβέβαιο μέλλον.

Αυτά σκέφτηκα προς το παρόν, τα περισσότερα, ομολογώ, δυσάρεστα, αυτά έχει η ζωή...