Για μία ακόμη φορά τον κέντρο της Αθήνας έγινε εστία συγκρούσεων μεταξύ των πιο ακραίων και βίαιων κοινωνικών ομάδων. Οι θιασώτες της φασιστικής ιδεολογίας υπερασπιστήκαν το «δικαίωμα» τους να συναθροίζονται και να εκφράζουν τις επικίνδυνες και παράλογες θέσεις τους «ανοίγοντας» κεφάλια. Είναι οι κύριοι φταίχτες για το κακό και την αναστάτωση που προκλήθηκε αλλά δυστυχώς όχι οι μοναδικοί.
Οι εκπρόσωποι του ακροαριστερού και αντιεξουσιαστικού χώρου ανέλαβαν να σώσουν την χαμένη «τιμή» της ανεκτικής και δημοκρατικής πατρίδος μας εκστρατεύοντας συντεταγμένα κατά των ακροδεξιών επιδιώκοντας την αποτροπή της εθνικοπατριωτικής συγκέντρωσης τους. Δεν υπολόγισαν όμως όπως λένε στην υποστήριξη που θα παρείχε η «αδέκαστη» και «πατριωτική» ελληνική αστυνομία στους ακροδεξιούς (λες και γεννηθήκαν χθες). Τρίζουν τα κόκαλα του Τσε και του Μπακούνιν με τους συγχρόνους «επαναστάτες» του γλυκού νερού που ζητάν την προστασία της αστυνομίας, την εξουσία της οποίας δεν αποδέχονται, για να αντιμετωπίσουν τους θρασύδειλους ακροδεξιούς αντιπάλους τους.
Την ίδια ώρα οι «θαρραλέοι» εθνικοπατριώτες κρύβονται πίσω από τις ασπίδες των κυβερνητικά καθοδηγούμενων δυνάμεων καταστολής και εξαπολύουν άνανδρες και αιματηρές επιθέσεις ενάντια στις «φιλειρηνικές» δυνάμεις του αντιεξουσιαστικού και ακροαριστερού χώρου. Η επικινδυνότητα και η καταστροφικότατα της ιδεολογία τους εκφράζεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο μέσω της βίας τους η οποία συνοδεύει και συνδιαμορφώνει όλη τους την «πολιτική και κοινωνική» δράση.
Την ώρα που οι ακραίοι πλακώνονται «ηρωικά» μεταξύ τους στο όνομα κάποιων περιθωριοποιημένων ιδεολογιών οι υπόλοιποι, που είμαστε η σιωπηρή πλειοψηφεία, πληρώνουμε τη νύφη, ίσως όχι άδικα αφού δεν αντιδρούμε. Οι έμποροι αισθάνονται απροστάτευτοι και βλέπουν τα καταστήματα τους να καταστρέφονται, οι Αθηναίοι την πόλη τους να ρημάζετε και να δυσφημείται και οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές τους αγώνες τους να δυσφημούνται και να ποινικοποιούνται. Αυτοί όμως που πληρώνουν το χειρότερο τίμημα είναι οι αθώοι μετανάστες που πέφτουν θύματα της τυφλής ρατσιστικής βίας μικρών φασιστικών ομάδων, που δρουν σχεδόν ανενόχλητες με την ανοχή της πολιτείας και την έμμεση υποστήριξη ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών.
Ως πότε στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης θα ανεχόμαστε τη βία ορισμένων ακραίων ιδεολογικών ομάδων και την κατάχρηση του πανεπιστημιακού ασύλου από τους «γνωστούς άγνωστους»? Ως πότε τα αιματηρά εγκλήματα εθνικιστικού μίσους των ακροδεξιών θα μένουν ατιμώρητα? Ως πότε οι βανδαλισμοί των ακροαριστερών και των αναρχικών θα δικαιολογούνται εξαιτίας της παραπάνω ατιμωρησίας?
Οι Αθηναίοι πολίτες οφείλουν να σπάσουν τα δεσμά της ομηρίας τους και να διεκδικήσουν από την πολιτεία αποζημιώσεις για τις υλικές καταστροφές και την δυσφήμιση της πόλης και από την αστυνομία να επιβάλει επιτέλους μια στοιχειώδη τάξη και να πάψει να καλύπτει τη δράση ακροδεξιών στοιχείων. Οι αρχηγοί των ακροδεξιών ομάδων θα πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά κάθε φορά όταν παρακινούν συστηματικά ομοϊδεάτες τους σε βίαιες πράξεις. Καμία μορφή βίας δεν πρέπει να επιδέχεται ιδεολογική κάλυψη. Η αριστερά με τη σειρά της πρέπει να αποδείξει την ιδεολογική της υπεροχή και συγκρότηση αναλαμβάνοντας ουσιαστικές πρωτοβουλίες να ηρεμήσουν τα πνεύματα στο χώρο της ακροαριστεράς και να σταματήσει να δικαιολογεί τους βανδαλισμούς ως μέσο έκφρασης της αγανάκτησης. Ας αφήσουν επιτέλους τα καδρόνια, τις πέτρες και τις σημαίες και ας ασχοληθούν με πράγματα πιο παραγωγικά και επωφελή για την κοινωνία, που θέλουν να «σώσουν».Το δικαίωμα της διαμαρτυρίας πρέπει να περιφρουρηθεί αυστηρά χωρίς όμως να θυσιάζονται οι αρχές της ισονομίας, της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και της ασφάλειας.
Ελπίζω πως αυτά, που έδειξαν οι κάμερες και εκθέσανε δημόσια την αστυνομία και το κράτος, θα αναγκάσου κάποιους κρατικούς λειτουργούς έστω και στο όνομα της ψήφου να δραστηριοποιηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Η υπομονή των Αθηναίων έχει άλλωστε εξαντληθεί.
P.S.
Α) Ζητώ συγνώμη αν έθιξα κάποιους με τις αιχμηρές μου θέσεις και το σκληρό και δεικτικό μου ύφος αλλά ειλικρινά η κατάσταση αυτή δεν είναι πια ανεκτή.
Β) Ο αναίμακτος αγώνας είναι συχνά ο πιο αποτελεσματικός αλλά απαιτεί θυσίες και όραμα. Ουμανιστικές θέσεις δεν πρέπει να εκφράζονται με τη βία γιατί τότε ο αγώνας μας χάνει το ηθικό του έρεισμα.
Γ) Η καπηλεία του πατριωτισμού από τους ακροδεξιούς και της ανεκτικότητας από τους ακροαριστερούς πρέπει να στιγματιστούν
Δ) Το ζήτημα δεν είναι η απομόνωση και η περιθωριοποίηση των ακραίων στοιχείων της κοινωνίας αλλά η ενσωμάτωση και η μεταστροφή της ιδεολογίας τους. Κανείς δεν είναι χαμένη υπόθεση, όλοι «σώζονται».
Ε) Τα αστυνομικά μέτρα δεν θα δώσουν τη λύση. Η παιδεία και η προάσπιση του πολιτικού πολιτισμού από τους ενεργούς πολίτες είναι τα κύρια όπλα για την μεταστροφή της κατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου