Η πράσινη αρμάδα του Ζέλικο έκανε το καθήκον της και απάλυνε τον πόνο μας. Εγώ ήμουν πάντα μπασκετικός αλλά κακά τα ψέματα η πλειοψηφεία των Ελλήνων καίγεται για το ποδόσφαιρο και εγώ ο ίδιος έγινα οπαδός βλέποντας μπάλα. Δεν μπορώ συνεπώς να λέω πως είμαι παναθηναϊκός και να σφυρίζω αδιάφορα μπροστά στα δίκαια ή άδικα στραπάτσα που έχουμε υποστεί στο ποδόσφαιρο την τελευταία δεκαετία. Η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα του Πεσέιρο είναι αποκαρδιωτική και η ελπίδα να αλλάξει κάτι μοιάζει όνειρο θερινής νυχτός. Οι φίλοι μου οι Ολυμπιακοί έχουν πάψει από καιρό να με δουλεύουν (11 χρόνια τώρα πια βαρέθηκαν).
Ακούγεται εδώ και καιρό η λύση του πολυμετοχικού σχήματος που θα δώσει επιτέλους το δικαίωμα στον οπαδό (σημειώνω όχι στο χουλιγκάνο) να συμμετάσχει στα διοικητικά πράγματα και σε επιφανείς επιχειρηματίες να επενδύσουν σημαντικά ποσά που χρειάζονται για να συναγωνιστούμε τον αιώνιο αντίπαλο στις μεταγραφές. Όλοι ελπίζουν στα έσοδα από το νέο γήπεδο και τους φέρελπεις ποδοσφαιριστές που παράγουν τα φημισμένα τμήματα υποδομής μας. Πολύ φοβάμαι όμως πως το τρένο έχει πια περάσει και το νέο γήπεδο αντί να μας ενώσει θα μας οδηγήσει σε νέο εμφύλιο σπαραγμό και πόλεμο συμφερόντων. Όσο για τους νέους, δυστυχώς πλαισιώνονται από χορτασμένους λεγεωνάριους που έχουν χαμηλές φιλοδοξίες, μέτρια εμπειρία και αμφίβολες ποδοσφαιρικές αρετές.
Όσο περνούν τα χρόνια οι μέτριες εμφανίσεις και τα φτωχά αποτελέσματα κάνουν ολοένα και πιο δύσκολο το έργο της κουρασμένης διοίκησης να φέρει αξιόλογους παίχτες. Η έλλειψη ενός τεχνικού διευθυντή με όραμα, το πρόχειρο σκάουτινγκ και οι συναισθηματικοί χειρισμοί (δανεισμός με χαμηλή ρήτρα του Γκέκα επειδή συγκρούστηκε με τη διοίκηση!!!) έχουν στοιχίσει και δίνουν την εικόνα πως η ομάδα έχει σοβαρά δομικά προβλήματα.
Το γήπεδο αδειάζει, τα έσοδα και η εμπιστοσύνη προς τους διοικητικούς παράγοντες φθίνουν, οι ποδοσφαιριστές ζητούν παράλογα ποσά (ειδικά στις ανανεώσεις), το χειρότερο όμως είναι το συναίσθημα του οπαδού που κοιτά με νοσταλγία το ένδοξο παρελθόν και αναρωτιέται, what if… what if???
P.S.
Α) Προτείνω (σοβαρά τώρα) να ξεκινήσουμε τμήμα handball
Β) Η αμαρτία του οπαδισμού είναι πολύ γλυκιά στις νίκες και πολύ οδυνηρή στις ήττες, το μέγεθος της εξάρτησης είναι όμως σταθερό
Γ) Θα δανειστώ τη φράση ενός συμπαθή τραγουδιστή «Όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες» και θα συμπληρώσω πως τις αγοράζει και από μπουτίκ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Σου υπενθυμίζω πως το μπασκετικό τμήμα ΔΕΝ έχει αποκλειστική μπουτίκ. Τώρα όσο για το τμήμα handball, τα έχουμε ξαναπεί, οι ποδοσφαιρικά αθηναϊκές ομάδες είναι άσχετες και αδιάφορες με το άθλημα.
Εκείνο το λουκούμι, ο Μπόβιο, που χάθηκε, ε;
Δημοσίευση σχολίου