Ο Παναθηναϊκός στις τελευταίες του εμφανίσεις με Ροάν και Πανελλήνιο πέτυχε σπουδαίες σε εύρος νίκες προσφέροντας παράλληλα ένα μοναδικό, για τα ευρωπαϊκά τουλάχιστον δεδομένα, θέαμα. Οι αέρινες χορευτικές κινήσεις των αθλητών του, που βρίσκονται μεταξύ τους με κλειστά μάτια, με κάνει συχνά να ξεχνώ πως παρακολουθώ έναν αγώνα μπάσκετ, αισθάνομαι πως παρακολουθώ ένα μοντέρνο χορευτικό μπαλέτο. Οι κινήσεις αυτές δεν είναι τυχαίες, είναι προσεκτικά δουλεμένοι αυτοματισμοί, είναι καλλιτεχνικές συνθέσεις. Η μαγεία τους σε υπνωτίζει και το αποτέλεσμα μεγαλώνει τη λατρεία σου για το άθλημα.
Η ομαδικότητα, η ωριμότητα και το πάθος, που επιδεικνύουν οι παίχτες του Ομπράντοβιτς αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Παρά την απουσία λόγω τραυματισμού σπουδαίων στελεχών της (Τομάσεβιτς, Μπατίστ και Ντικούδη) η πράσινη αρμάδα παραμένει ασυναγώνιστη ακόμα και κάτω από τα καλάθια. Ο επιθετικός πλουραλισμός οφείλεται στο γεγονός πως σπουδαίοι παίχτες όπως ο Μπετσίροβιτς και ο Σπανούλης έχουν θυσιάσει τις προσωπικές τους φιλοδοξίες στο σκοράρισμα στο βωμό της ομαδικής επιτυχίας. Έμπειροι παίχτες, που έχουν κερδίσει τα πάντα σε πρωσικό επίπεδο, όπως ο Αλβέρτης και ο Χατζηβρέτας παίζουν σαν έφηβοι και δείχνουν πεινασμένοι για ακόμη περισσότερους τίτλους .
Οι δύο floor generals του Παναθηναϊκού, ο Σάρρας και ο Διαμαντίδης δικαιολογούν με το παραπάνω τα συμβόλαια τους και διευθύνουν με εξαιρετική μαεστρία και συχνά σε ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς το επιθετικό και αμυντικό παιχνίδι της ομάδας. Οι περίτεχνες ενέργειες τους μαγεύουν και υποτάσσουν ιδιαίτερα ισχυρούς αντιπάλους. Ο πολυτάλαντος Τσατσαρής διανύει την πιο ώριμη και μεστή χρονιά της καριέρας του και προσθέτει με τα εντυπωσιακά καρφώματα και τρίποντα του τη δική του προσωπική πινελιά στο αριστούργημα που λέγεται Παναθηναϊκός.
Οι Ζίζιτς και Winston, δεν είναι απλοί κομπάρσοι αλλά ρολίστες πολυτελείας, που έχουν προσαρμοστεί πλήρως στη φιλοσοφία της ομάδας και κατά καιρούς κάνουν σπουδαία παιχνίδια. Ο Μπατίστ πριν τραυματιστεί ήταν το καλύτερο Power Forward της Ευρώπης ακόμη και όταν χρειαζόταν να έρχεται από τον πάγκο. Οι διεθνείς Ντικούδης και Περπέρογλου προσφέρουν επίσης πολύτιμες λύσεις ως αναπληρωματικοί αποδεικνύοντας το βάθος και την αξιοπιστία του πάγκου. Οι συχνές αλλαγές, το περίφημο rotation, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αγωνιστικής φιλοσοφίας.
Για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού έχει επίσης μεγάλη αξία πως επιτέλους δίδεται η ευκαιρία σε ταλαντούχους νεαρούς αθλητές όπως ο Ταταρούνης να δείξουν το ταλέντο τους και να αποκτήσουν εμπειρία και αυτοπεποίθηση. Ο τελευταίος μαζί με τον Σάκοτα και τον Ξανθόπουλο, που έχουν δοθεί δανεικοί στον Πανιώνιο αν δουλέψουν σκληρά θα αποτελέσουν το μελλοντικό κορμό του Παναθηναϊκού. Ξέρω πως η τελευταία πρόβλεψη ακούγεται ουτοπική αλλά το ίδιο ουτοπικό ακουγόταν πριν 5 χρόνια πως ο Διαμαντίδης θα γινόταν MVP και ηγέτης της ομάδας που θα κατακτούσε το Triple Crown.
Η ομάδα αυτή άλλωστε είναι πάνω από όλα ομάδα με κεφαλαία γράμματα.. Αυτό έχει κατακτηθεί μέσα από πολύ επίπονη προπόνηση και μια ιδιαιτέρα σκληρή αθλητική φιλοσοφία που απαιτεί από τους αθλητές που την έχουν ασπαστεί να θυσιάζουν το εγώ τους, να μελετούν την κάθε φάση και να ενεργούν αστραπιαία και με αυταπάρνηση. Αθλητές σαν το Διαμαντίδη μοιάζουν βιονικοί, γεμάτοι ενέργεια ακόμη και όταν το παιχνίδι κρίνεται στην παράταση. Η καρδιά και η περηφάνια του πρωταθλητή τους γεμίζουν πάντα με κρύο αίμα στα κρίσιμα λεπτά, οι περισσότερες επιθέσεις και οι άμυνες εκτελούνται με θαυμαστή ακρίβεια και ψυχραιμία.. Η ποικιλία των συστημάτων που εναλλάσσει σε ένα παιχνίδι ο Παναθηναϊκός καθιστούν στρατηγικά αδύνατη την πρόβλεψη του παιχνιδιού του από τον αντίπαλο. Τέλος η προσαρμοστικότητα των παιχτών και του τεχνικού team των πρασίνων σε δύσκολες περιστάσεις δίνει μια αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς, ιδιαίτερα μετά από στραβοπατήματα .
Κλείνω με την ευχή οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού να επιχειρήσουν να τον μιμηθούν και όχι να καταστρέφουν το παιχνίδι του με βρώμικές, κλειστές άμυνες, χουλιγκανισμούς και διαιτησίες παράγκας.. Ένα έργο τέχνης πρέπει να σε εμπνέει και όχι να σου προκαλεί φθόνο και διάθεση για βανδαλισμό.
P.S.
Α) Θεωρώ τον εαυτό μου φίλαθλο (όχι πάντα αντικειμενικό, άλλωστε όλα υποκειμενικά είναι) και όχι οπαδό
Β) Το να αγωνίζεσαι είναι σημαντικό, το να κερδίζεις είναι σπουδαίο, το να κερδίζεις προσφέροντας θέαμα είναι μεγαλειώδες, το να κερδίζεις σαν τον Παναθηναϊκό είναι μοναδικό.
Γ) Είμαι σίγουρος πως ακόμη και οι πιο φανατικοί Ολυμπιακοί φίλοι μου υποκλίνονται στο μεγαλείο αυτής της ομάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου