Η Σήψη και ο Μηδενισμός

Με όσα εγκεφαλικά κύτταρα μου έχουν απομείνει παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την μανιώδη σύγκρουση πολιτικών και δημοσιογράφων με αντικείμενο την χαμένη αξιοπρέπεια του πολιτικού συστήματος και τη διαπλοκή και αναξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης. Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλήμα άσπονδοι φίλοι και συνεταίροι, «αδέσμευτοι εκδότες», βγάζουν τα άπλυτα της επιχείρησης τους στης φόρα (εκατομμύρια σε μαύρες σακούλες και παραγωγικά δάνεια χωρίς εγγύηση!!!) . Ο ένας εκβιασμός διαδέχεται τον άλλο, έχω ακούσει τόσες διαφορετικές εκδοχές και σενάρια που πλέον δεν εμπιστεύομαι κανέναν.

Η κυβέρνηση αντί να βάλει μια τάξη και να συνεργαστεί ειλικρινά με τη δικαιοσύνη, ηθικολογεί και αγωνιά για τη διαφύλαξη της εικόνας του άφθαρτου πρωθυπουργού. Αν ξόδευε έστω το 10% της ενέργειας που καταναλώνει για βυζαντινισμούς και επικοινωνιακά τρικ στο να παράγει έργο θα ήταν η πιο πετυχημένη κυβέρνηση από συστάσεως του Ελληνικού κράτους.

Μέσα σε αυτή τη δίνη και την πολιτική κρίση ο πρωθυπουργός διαλέγει την πιο ακατάλληλη στιγμή για να επισκεφτεί την σύμμαχο (στο θεάρεστο ΝΑΤΟ) και καλή μας γείτονα Τουρκία. Χωρίς ατζέντα, χωρίς στόχους και στρατηγική, έτσι για να αποφύγει την δυσάρεστη ελληνική πραγματικότητα. Μια εθιμοτυπική επίσκεψη, από καιρό προγραμματισμένη, σε μια πανίσχυρη χώρα, την οποία σε κάθε περίπτωση δεν έχει το θάρρος και τη διπλωματική ικανότητα να αναβάλει.

Ο απερχόμενος άρχοντας του «επαναστατικού» Συνασπισμού (ξέρετε τώρα αυτός που παραδίδει στο θείο βρέφος της trendy αριστεράς) είπε πως δεν μας αξίζει τέτοια κυβέρνηση και πως υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Χωρίς να θέλω να φανώ μοιρολατρικός, μήπως μας αξίζει και ποια επιτέλους είναι αυτή η εναλλακτική πρόταση. Κάποτε η αριστερά είχε όραμα, αντιπροσώπευε ότι πιο ελπιδοφόρο, αγνό και σύγχρονο είχε η Ελλάδα, σήμερα σαν πεινασμένο τσακάλι απλώς προσπαθεί να αποκομίσει κάποια πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη από την βαθιά κρίση του δικομματισμού. Ξεσκίζοντας όμως κυρίως τις σάρκες της αδύναμης και διασπασμένης κεντροαριστεράς απλώς συντηρεί το δεξιό κατεστημένο.

Όσο για τα οικονομικά εγκλήματα, που ψιθυρίζετε πως έγιναν στο Υπουργείο Πολιτισμού, αυτά θα αντιμετωπιστούν όπως τα δομημένα ομόλογα. Αφού γίνουν οι αναγκαίοι συμψηφισμοί θα παραπεμφθούν στην γραφειοκρατική και «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη. ‘Όταν με το καλό καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, αφού πρώτα γίνουν κάποιες «εξονυχιστικές» έρευνες στα τυφλά, θα μπουν στο αρχείο. Αυτός είναι άλλωστε και ο πολιτικός και νομικός μας πολιτισμός. Ελπίζω ειλικρινά να διαψευστώ.

Δεν θέλω να τα ισοπεδώσω όλα και να φανώ μηδενιστής αλλά στην παρούσα φάση δεν είναι μόνο το χρηματιστήριο της Σοφοκλέους που κατρακυλάει (αποτύχαμε οικτρά και στον καπιταλισμό). Μάλλον πρέπει να εξετάσουμε και ίσως να αναθεωρήσουμε τις αξίες και τις αρχές μας. Η σήψη που μαστίζει την κοινωνία μας δεν αποτελεί απλώς δομικό κίνδυνο για τα θεμέλια της δημοκρατίας μας (ελπίζω να μη βρεθούν πάλι τίποτα τρελοί ένστολοι «εθνοσωτήρες»), δηλητηριάζει τις ψυχές μας, οδηγεί σε ακρότητες και αμφισβήτηση κάθε αξιακού κώδικα.

Τέλος όλοι οι ψευδοπουριτανοί που καίγονται για ροζ αποκαλύψεις και κουτσομπολιό ας βρουν επιτέλους κάτι πιο παραγωγικό στη ζωή τους. Όσο δυστυχώς αυτοί πληθαίνουν τόσο πέφτει το επίπεδο της ενημέρωσης και χάνεται κάθε έννοια αξιοπρέπειας και αισθητικής . Κάποτε (το βρώμικο 89) είχαμε την ακατάσχετη σκανδαλολογία τώρα περάσαμε στα DVD (έμαθε και ο κάθε Βλάχος τα DVD) και στις φωτογραφίες, άντε του χρόνου θα έχουμε και BLUE-RAY.

Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας – προσοχή στο συνεταίρο!!!